"Ολυμπιακός γεννιέσαι δεν γίνεσαι"

"Ολυμπιακός γεννιέσαι δεν γίνεσαι"

Μου έλεγε ο πατέρας μου.
 Όταν είμουν 8 χρονών λοιπόν με πήρε για πρώτη φορά μαζί του στο Καραισκάκη,  παίζαμε θυμάμαι τότε με την προοδευτική και πηγαίναμε με τα πόδια γιατί μέναμε και κοντά. 

Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με κόσμο, έβγαιναν απο παντού και ρώτησα τον πατέρα μου "που πηγαίνουν όλοι αυτοι μπαμπά;"  "στο καραισκάκη" μου απαντούσε μονολεκτικά και συνεχίσαμε να περπατάμε.

Δεν χρειάζοταν να μου πει και πολλά για να καταλάβω πως εδώ είναι Πειραιάς και το παιχνίδι του Ολυμπιακού με οποιαδήποτε ομάδα ήταν σαν ενα είδος γιορτής της Κυριακές εδώ στον Πειραιά.

Όσο φτάναμε πιο κοντά ο κόσμος έφτανε απο  καστέλα , απο καμίνια απο όλες τις περιοχές του πειραιά  και γινόμασταν όλο και περισότεροι.

Αυτό που δεν θα ξεχάσω με τίποτα είναι η χαρά, η περηφάνια, η φλόγα που είχαν στα μάτια τους όλοι αυτοί που κατευθύνονταν προς το Καραισκάκη.

Εκείνο τον καιρό  ο Πειραιάς ήταν αυτόνομος και δεν είχε καμοία σχέση με την Αθήνα, είμασταν σαν ένα μεγάλο χωριό , απλοί άνθρωποι φτωχοί του μεροκάματου, λιμανίσιοι οι περισότεροι και ζήτημα να είχε έναν ή δυο πλουσίους.

Οι κάτοικοι της  Αθήνας  θεωρούσαν πως είμασταν υποβαθμισμένοι και απολίτιστοι και δεν μας έδιναν σημασία .. ακόμα μέχρι και το 1995 δεν πάταγαν στα μαγαζιά μας και στα μέρη μας γενικότερα.
Ο Ολυμπιακός ήταν (είναι και θα είναι) το καμάρι μας και απο τότε, μας έκανε υπερήφανους.
 Επιτέλους μπήκαμε στο γήπεδο, είμαστε λίγο στριμωγμένοι αλλά δεν μας πειράζει καθόλου ... εγώ δεν βλέπω και τόσο καλά γιατι είμαι κοντούλης και με παίρνει αγκαλιά ο πατέρας μου για να βλέπω.  "ποιός είναι αυτός που μας χειροκροτάει μπαμπά "  "ο Γαλάκος παιδί μου" .

Η παρουσία των Αναστόπουλου, Σαργκάνη, Νοβοσέλατς, Γαλάκου, Μητρόπουλου πολύ νέοι τότε, αποτελεί εγγύηση υπεροχής εκείνη την εποχή για τον Ολυμπιακό που κατακτά τα πρώτα τέσσερα επαγγελματικά πρωταθλήματα (1980-83) αναγκάζοντας την ιταλική εφημερίδα «La Gazzetta dello Sport» να τον χαρακτηρίσει «επαγγελματία πρωταθλητή».

Αυτό που ξεχώρισα πολύ καθαρά για 8 χρονών παιδί ήταν, πως μόλις έβλεπαν οι άλλες ομάδες τις φανέλες με τα κόκκινα και άσπρα στο Καραισκάκη τους έπιανε ενας τρόμος μια τρικυμία σαν να είχαν χάσει το παιχνίδι πριν καν γίνει το παιχνίδι..  

Υπήρχε μεγάλη χημεία ανάμεσα στους φιλάθλους και στους παίκτες λες και έπαιζε ο κόσμος.

Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα Καραισκάκη και απο τότε είμαι σχεδόν μόνιμος κάτοικος, κατάλαβα πως τελικά

δεν έγινα Ολυμπιακός αλλά γεννήθηκα.

(Παιδί κι εγώ του Πειραιά στη θάλασσα και στη στεριά,
γεννήθηκα μεγάλωσα κοντά στην Τερψιθέα
και σπούδασα μηχανικός εδώ στον Προμηθέα.

Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου
που έχεις για καμάρι σου τον Ολυμπιακό σου.)

Τίτλοι

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ37 ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ
(1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003,2005,2006.2007,2008,2009.
24 ΚΥΠΕΛΛΑ
1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005,2006,2008,2009
14 ΝΤΑΜΠΛ
1947, 1951, 1954, 1957, 1958, 1959, 1973, 1975, 1981, 1999, 2005,2006,2008,2009.

2 ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ
1987, 1992
1 ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ  1963
___________________________________________________________________________


Βεζιργιάννης Χρήστος